Όλα όσα ακούμε, βλέπουμε και διαβάζουμε ειδικά κατά το τελευταίο δίμηνο, θα έπρεπε υπό κανονικές συνθήκες, να έχουν οδηγήσει τη χώρα στο χείλος του γκρεμού, χειρότερα από ότι ήταν στα πρώτα χρόνια της βαθειάς και καταστροφικής οικονομικής κρίσης. Αλλά, κατά ένα περίεργο τρόπο, μόνον οι ηγεσίες της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛΛ-ΠΑΣΟΚ, ''βλέπουν'' και φέρνουν κάθε μέρα την καταστροφή, σε ένα ανεπανάληπτο κρεσσέντο υποκρισίας, το οποίο όμως, δυστυχώς, οδηγεί σε υπενθύμιση προς τους πολίτες των τραγικών ευθυνών τους.

Αλήθεια, οι πολίτες αυτής της χώρας, έχουν ξεχάσει άραγε και σε ποιό βαθμό και από ποιές αφετηρίες εκκινούντες, ποιοί οδήγησαν την όμορφη αυτή χώρα στη χειρότερη θέση που είχε βρεθεί ποτέ, εδώ και δεκάδες χρόνια και μάλιστα σε μία περίοδο που τους είχαν εθίσει σε μία τεχνητή και επίπλαστη ευφορία εύκολης ζωής και εύκολου χρήματος;

Ο εκλειπών Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, είχε πεί την περίφημη φράση, ''σε δέκα χρόνια ποιός θα θυμάται'' και σε ορισμένες τουλάχιστον περιπτώσεις αποδείχθηκε ότι είχε δίκιο. Αλλά, η συμπεριφορά των σημερινών ηγετών και συνεχιστών των δύο κομμάτων, που κυβέρνησαν τη χώρα επί δεκαετίες, χωρίς ποτέ να βάλουν φρένο στον υπέρογκο δανεισμό της από ξένους και χωρίς να νοιαστούν για τη δημιουργία κοινωνικών υποδομών και την αξιοποίηση του πλούτου κάθε μορφής, είναι πρωτοφανής ως προς την επιτηδευμένη αμνησία που διακατέχει τον διχαστικό λόγο τους.

Ακούς τον Κυριάκο Μητσοτάκη και αν  γυρίσεις λίγα μόλις χρόνια πίσω - και όχι...δέκα, όταν ακριβώς τότε ξεκίνησε η κρίση - θα θυμηθείς, εσύ και χιλιάδες άλλοι, ότι ήταν πρωτοκλασσάτος υπουργός της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, αλλά, ω του θαύματος, δεν... κατάλαβε ότι η χώρα είχε χρεοκοπήσει, αυτός ο απόφοιτος φημισμένων οικονομικών πανεπιστημίων της αλλοδαπής, δεν...εφήρμοζε μνημόνια, δεν υπέγραφε τον ένα μνημονιακό νόμο μετά τον άλλο, δεν πήρε χαμπάρι ότι οι συντάξεις πετσοκόπηκαν πάνω από 10 μφορές, οι μισθοί πήγαν στα τάρταρα, η ανεργία χτύπησε το 1/3 περίπου των οικονομικά ενεργών πολιτών αυτής της χώρας και το 25% του ΑΕΠ εξαφανίστηκε. Δεν είχε τίποτα να πεί, να αντιδράσει έστω, για το ότι οι καταθέσεις έφευγαν ανεξέλεγκτα σε ξένες τράπεζες, ότι τα εργοστάσια μαράζωναν και έκλειναν, ενώ οι ιδιοκτήτες τους είχαν εξάγει όχι προϊόντα, αλλά κεφάλαια, όχι μόνο προερχόμενα από τα εύκολα και αδιανέμητα κέρδη, αλλά και από τον ανεξέλεγκτο δανεισμό που ιδιοποιήθηκαν και τον μετέτρεψαν σε προσωπικό κέρδος, σε βίλες, κόττερα, εξοχικά στην Ελβετία, την Αυστρία, τη Νίκαια της Γαλλίας και φυσικά χωρίς να αποπληρώσουν ποτέ τα δάνειά τους. Αυτά που ''κοκκίνησαν'' πλέον και οι τράπεζες υποφέρουν να βρούν τρόπους να τα πωλήσουν στο 3%-5% της αξίας τους, για να απαλλαγούν από αυτό τον καταστροφικό βραχνά, έχοντας φυσικά και οι ίδιες σοβαρότατες ευθύνες.

Ακούς τη Φώφη Γεννηματά και παθαίνεις συνεχόμενα... εγκεφαλικά, με την εξοργιστική ανευθυνότητά της, με αυτά τα απίστευτα που εκστομίζει, με μίσος και ολοφάνερη διάθεση ρεβάνς προς τον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή ''μας πήρε τους ψηφοφόρους μας''. Δεν σκέφτηκε, άραγε, ποτέ της ότι όλοι όσοι έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ, απλώς σιχάθηκαν αυτά που έβλεπαν να γίνονται στις κυβερνήσεις που και η ίδια συμμετείχε; Δεν μπορεί, νοήμων άνθρωπος είναι...

Συνεπώς, τι συμπέρασμα προκύπτει;

Είναι φανερό. Ποντάρουν και οι δύο και τα επιτελεία τους, στο ότι ''ο κόσμος ξεχνάει'', στο ότι ο χρόνος επουλώνει πληγές, στο ότι τα χειρότερα πέρασαν, στο γεγονός ότι και αυτή η κυβέρνηση, προκειμένου να μην καταρρεύσει η χώρα και οι δυστυχίες των πολιτών πολλαπλασιαστούν σε τραγικό και επικίνδυνο συνάμα βαθμό, πήρε σκληρές αποφάσεις. Σε αυτά και άλλα πολλά ποντάρουν, για να ξαναγυρίσουν στην εξουσία, από την οποία πηγάζει η όποια δυναμή τους, αλλά και το απύθμενο θράσσος τους, να μας διοικήσουν και να επιστρέψουν και πάλι στα λημέρια τους, στον τόπο του εγκλήματός τους. 

Ταυτόχρονα δυσφημούν καθημερινά, ό,τι καλό παραγεται πλέον σε κάθε επίπεδο - και παράγονται πολλά, αλλά εδώ φαίνεται καθαρά και η αδυναμία του επικοινωνιακού επιτελείου της κυβέρνησης να τα περάσει, να τα γνωστοποιήσει και να υποστηρίξει προς τον κάθε πολίτη, την κάθε οικογένεια, τον κάθε άνεργο, εργαζόμενο, συνταξιούχο, επαγγελματία και επιχειρηματία, τα θετικά μηνύματα και τις προοπτικές που διανοίγονται για να γίνει επιτέλους η Ελλάδα, μία χώρα με αρχή, μέση και τέλος στα της διοίκησής της σε κάθε επίπεδο, με σχέδιο ανάπτυξης όχι μόνο στις πόλεις, αλλά σε κάθε νομό και γωνιά της χώρας.

Εσύ, πολίτη, τα ξέχασες πράγματικά όλα αυτά που πέρασες ο ίδιος ή οι κοντινοί σου άνθρωποι, οι διπλανοί σου ή ακόμα και άγνωστοι συνάνθρωποί σου, που βρέθηκαν χωρίς δουλειά, χωρίς φαγητό και στέγη, που έψαχναν στα σκουπίδια να ζήσουν αυτοί και τα παιδιά τους, που δεν είχαν φάρμακα και ασφάλιση, αλλά και αυτούς που από απόγνωση και ντροπή, έβαλαν τέλος στη ζωή τους;

Αγαπητέ συμπολίτη, μπορεί να αντέξει η συνείδησή σου αυτή την τραγωδία που πέρασε η χώρα και οι πολίτες της, εξαιτίας συγκεκριμένων εγκληματικών πολιτικών, που δε λογάριασαν ποτέ τι κάνεις, πως ζείς, πως τα βγάζεις πέρα, την ίδια ώρα που αυτοί περνούσαν πριγκιπικά, εσύ βάλτωνες στην απόγνωση και στην ανημποριά να αλλάξεις κάτι;

Μπορείς, πράγματι να τους ξεχάσεις; Μπορείς πάλι να τους εμπιστευθείς, να τους δώσεις πάλι το δικαίωμα να σε υποτιμήσουν, να σε φτωχοποιήσουν, να σε ρημάξουν εσένα και τη χώρα; Πόση αμνησία, άραγε, μπορεί να έχεις, αγαπητέ μου συμπολίτη; Καλή σου ημέρα!