Σκεφτείτε τι θα γινόταν στην Ελλάδα αν ένα πρωί ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι αντί να πάει στο σχολείο του, πήγαινε στην πλατεία της γειτονιάς του, κρατώντας ένα μεγάλο χαρτόνι που επάνω έγραφε: «απεργώ από το σχολείο ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την κλιματική αλλαγή».

Του Νίκου Σερβετά*

Το πιθανότερο όλων είναι να μην το μάθαιναν πέρα από 10 - 20 άτομα που θα το έβλεπαν και θα απορούσαν και μόλις ενημερώνονταν οι γονείς του θα έκαναν αυτό που στα νιάτα μου λέγανε «απ’ τ’ αυτί και στο δάσκαλο». Ήρεμοι που επανέφεραν στην τάξη, κυριολεκτικά, το φυντάνι τους, θα καθίσουν το βράδυ μπροστά στην τηλεόραση, θα βλέπουν την Καλιφόρνια να καίγεται το καλοκαίρι, το θερμόμετρο στον Καναδά το χειμώνα να ξεπερνάει τους – 50 βαθμούς, τους πάγους να λιώνουν στην Ανταρκτική, τις τσούχτρες να πνίγουν τον Κορινθιακό και θα μονολογούσαν λέγοντας «που φτάσαμε βρε παιδί μου».
Μετά από λίγο όταν σοβαροί πολιτικοί και εκπρόσωποι οικολογικών κινημάτων θα συζητάμε για το θέμα, θα αλλάζουν κανάλι διότι «βαρέθηκαν να ακούν τα ίδια και τα ίδια και κανένας να μην κάνει τίποτα». Στο μυαλό αυτών των ανθρώπων δεν περνάει ποτέ η σκέψη ότι μεταξύ των «κανένας» είναι και οι ίδιοι, που όχι μόνο μένουν άπραγοι αλλά αποτρέπουν και αυτό προσπαθεί να κάνει κάτι. Πιθανότατα επειδή δεν έχει συνηθίσει, ίσως και δεν έχει μάθει ποτέ, να λειτουργεί συλλογικά, αλλά εναποθέτει την ευθύνη της διεκπεραίωσης όσων τον αφορούν σε άλλους. Με την απαίτηση, μάλιστα, να γίνουν τα πράγματα σωστά, όπως ο ίδιος εννοεί το σωστό, και κυρίως, να μη θίξουν στο ελάχιστο τα συμφέροντα του.
Την ίδια στιγμή στην άλλη άκρη της Ευρώπης, στη Σουηδία, η διαχείριση του ιδίου θέματος που προβάλλεται η δεκαπεντάχρονη Γκρέτα Τούνμπεργκ μέσα σε λίγους μήνες έχει δημιουργήσει ένα παγκόσμιο κίνημα. Ένα πρωί Γκρέτα, αντί να πάει στο σχολείο πήγε στην πλατεία της γειτονιάς της σήκωσε το χαρούν το πανό που είχε φτιάξει ίδια και τράβηξε την προσοχή όλων. Αντί να αποθαρρυνθεί, ενθαρρύνθηκε. Αντί να προσπαθήσουν να τη νουθετήσουν λέγοντάς της «να κοιτάει τα μαθήματα της και να αφήσει τα υπόλοιπα της έδωσαν βήμα να εκφράσει τον προβληματισμό και την σκέψη της. Τα μέσα ενημέρωσης στην χώρα είναι έγκυρα οπότε κάθε δημοσίευμα μπορεί να αποτελέσει βάση για έρευνα από διεθνή πρακτορεία ειδήσεων. Το θέμα πήρε παγκόσμια διάσταση με αποτέλεσμα την Παρασκευή 15 Μαρτίου, να γίνουν πάνω από 1600 μαθητικές συγκεντρώσεις, σε περισσότερες από 100 χώρες του κόσμου, κατά της κλιματικής αλλαγής.
Είναι το πρώτο βήμα της γενιάς που διεκδικεί τη ζωή της. Αυτή τη ζωή που θέλουν να της καταστρέψουν, λέγοντας ακριβώς το αντίθετο, εκείνοι που δυσανασχετούν καθισμένοι στον καναπέ και αλλάζοντας κανάλια στην τηλεόραση.

Ο Νίκος Σερβετάς είναι δημοσιογράφος και εργάζεται στην εφημερίδα Documento. Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα του Γαλατσίου «Καμίνι»